Al na een paar honderd meter was het feest voorbij: het opgebroken spoor hield op, althans het hield op met opgebroken te zijn. Tussen de dichte struiken die opeens voor me opdoemden kon ik nog net twee stukken rail zien. Waarom was men niet verder gegaan met opbreken? Het noordelijke spoor leek me nu beter begaanbaar, en ik klauterde tussen de takken en struiken door. Het echte werk was nu begonnen.

Dit is inderdaad een ter plekke genomen foto van het 'beter begaanbare' noordelijke spoor!

Na een tijdje werden de struiken weer minder dik, en zag ik tot mijn verbazing dat het zuidelijke spoor hier ook weer weg was! Het grindbed lag er nog wel, maar zo te zien was dit stuk al veel eerder opgebroken. Verderop werd het grindbed ook weer smaller, dus vermoed ik dat het zuidelijke spoor vroeger met een wissel op het noordelijke spoor aansloot. Dat geeft de volgende situatie:

Enschede
---------------,-----------------------------------------------Gronau
                \
                 -   -   -   -----  -  -  -  -  -  -  --------
                     (1)       (2)            (3)
(1) - Wissel en spoor al een paar jaar geleden opgebroken?
(2) - Stukje spoor dat is blijven liggen (hooguit enkele meters)
(3) - Spoor dat momenteel wordt opgebroken

De vraag is natuurlijk, of men aansluitend ook het noordelijke spoor gaat opbreken. In ieder geval is dat iets om in de gaten te houden.

Aan de rand van Gronau werd het spoor beter begaanbaar, de rails waren niet meer helemaal overwoekerd, alleen de struiken en bomen naast het spoor moesten nodig bijgesnoeid worden. Al snel raakte ik in het juiste wandeltempo om steeds precies op een dwarsligger te stappen, en automatisch begon ik deze ook wat beter te bekijken. Zoals gezegd waren ze van ijzer, maar het viel me op dat ze niet allemaal hetzelfde waren. Soms zat er gewoon een afwijkend type tussen, soms ging men opeens geheel over op een ander type, om enkele tientallen meters verder weer over te gaan op het oude type. Wat een samengeraapt rommeltje!

Heeft iemand nog belangstelling bij een partij dwarsliggers die fout zijn geweest in de oorlog?

De meeste waren 'blanco', maar op sommige was de fabrikant en het produktiejaar zichtbaar, zoals bijvoorbeeld:

Krupp 1934
Thyssen 1926
Union 1929
Hoechs
Phoenix R 1895 (!)

Binnen 5 meter heb ik soms wel 3 verschillende namen gezien, dus ik betwijfel of de dwarsliggers er al zo lang liggen. Waarschijnlijker lijkt het me dat het tweedehandsjes zijn.

Voorbij de struiken zag ik inmiddels links en rechts alleen nog weilanden en een enkel huis, totdat ik bij de tweede overweg aankwam. Zoals het hoort stonden de Andreas-kruisen er nog, en waren de rails niet uit het wegdek gehaald. Alleen geen beveiligingslichten meer helaas.

Direkt naast het spoor lag nu een voetpad, en ik besloot dat te volgen zodat ik even een boterham kon eten zonder meteen gevaar te lopen op mijn bek te gaan door een tak die ik over het hoofd had gezien (je kunt natuurlijk ook even stoppen, maar ik loop het liefst zoveel mogelijk door als het kan). Links van het spoor lagen een tweetal fabrieken, en verderop doemde al een grote schoorsteen op. Op een enkele plek stond zelfs nog een kilomer-bordje.

Al na 400m moest ik het spoor weer op, omdat het voetpad overging in een afslaande weg. Ter plekke was wel een *zeer* degelijke overweg voor voetgangers aangelegd, door wat cement tegen de rails aan te kwakken...

De spoorlijn liep nu langs een fabriek, waar ik door een muur echter weinig van kon zien. In plaats daarvan werd ik getracteerd op enige matige graffiti en een enkel hakenkruis (was dat niet verboden?).