Een wandeling van Gronau naar Enschede

Dit verslag was op 23 september al gepost op ns-discussies, en heb ik hier nu aangevuld met foto's en enkele voetnoten
-Bart Peters

Na er al vaak plannen voor gemaakt te hebben, is het er nu toch eindelijk eens van gekomen: ik ben van Gronau naar Enschede gelopen, en bijna het gehele traject ook daadwerkelijk tussen de rails! Eerste conclusie: in Gronau en Enschede zelf is de lijn nogal overwoekerd, zodat er van prettig wandelen geen sprake is; kruip-door-sluip-door komt al meer in de buurt. Ertussen is het prima te doen.

Mijn queeste begon in Enschede, waar ik op buslijn 3 stapte. Deze lijn rijdt tegenwoordig gewoon weer met een normale bus zonder overstappen naar Gronau, dus de heenreis verliep comfortabel genoeg. Alleen is mij niet duidelijk waarom de bus niet rechtstreeks van Glanerbrug naar Gronau rijdt. Kort na de grens slaat deze namelijk naar rechts af, rijdt zo'n 3km door, om ter hoogte van de A35 (die daar net op houdt) de Alstaetter strasse op te rijden die weer naar Gronau voert. Al met al zo'n 4km omweg die je alleen maar door de weilanden voert...

(Deze foto bestaat in feite uit twee aan elkaar geplakte foto's, omdat een 20mm lens een beetje boven mijn budget gaat!

In Gronau aangekomen stond al een trein klaar (met de aansluiting van de bus zit het dus wel goed), maar ik liep meteen weer de kant van Enschede op, over de weg naast het goederen-emplacement. Gronau heeft kennelijk vroeger heel wat meer treinverkeer gezien, want het emplacement is voor de huidige dienst veel te ruim bemeten.

Opvallend is, dat de sporen (voor zover niet opgebroken) er nog aardig goed uit zien; daartussen echter staan soms metershoge berken, zodat Gronau er zonder problemen een leuk bos van kan maken.

Zo'n 400m na het station bleek men juist bezig te zijn weer wat spoor op te breken, van het emplacement nam ik maar aan. Bovenop een grote berg dwarsliggers werd een stuk spoor gegooid, waarna iemand de rails van de dwarsliggers losmaakte. De rails, op handzame lengte gezaagd, werden op een stapel ernaast gegooid. Opvallend was, dat de dwarsliggers van ijzer waren; ik vermoedde toen niet, dat ik daar nog enkele duizenden van te zien zou krijgen...

Ik liep nog maar wat verder, om ergens aan het eind van het emplacement de rails op te gaan. Daar aangekomen, passeerde mij opeens de kraanwagen die een eindje terug nog net een stuk spoor op de hoop dwarsliggers had gegooid. Waar ging die nu opeens naar toe?

De kraanwagen verdween een eindje verderop onder een viaduct, en ik besloot de weg nog maar even te volgen om te zien of ik vanaf het viaduct een goed uitzicht op het emplacement en de werkzaamheden van de kraanwagen had. Op het viaduct aangekomen zag ik dat er ter plekke nog twee sporen onderdoor liepen in de richting van Enschede. Het noordelijke spoor was al wat begroeid, het zuidelijke spoor was helemaal schoon.

Op het moment dat deze foto genomen werd, was het linkerspoor al opgebroken vanaf enkele meters na de flauwe bocht naar links, dus ongeveer op het punt waar achteraan de grotere struiken tussen de sporen staan.

Kijkend vanaf het viaduct in de richting van Enschede openbaarde de vreselijke waarheid zich: de kraanwagen haalde daar stukje bij beetje het zuidelijke spoor weg! Elke keer werd daar een sectie opgetild, teruggereden naar het emplacement, en daar tot schroot verwerkt. Op een of andere manier heb ik in het verleden altijd al pech gehad met het opzoeken van spoorrestanten rond Enschede. Regelmatig bleek ik net een paar maanden of weken te laat te zijn om nog een emplacement, tunneltje of spoor te kunnen bekijken (ook weer niet altijd gelukkig). Wat zou de schade dit keer zijn?

Midden in beeld kun je nog net een rail van het noordelijke spoor zien lopen...

Het noordelijke spoor lag er zo te zien nog onaangeroerd bij, dus hoopte ik maar dat dat verderop ook nog het geval zou zijn. Vanaf het volgende viaduct was het beeld nog extremer: het zuidelijke spoor was verdwenen, er lag alleen een (makkelijk begaanbaar) grindpad met daarin de gaten waarin de dwarsliggers hadden gelegen. Het noordelijke spoor verdween bijna onder de struiken.

Ik klom naar beneden, om vanaf hier het traject zelf te bewandelen. Uiteraard maakte ik dankbaar gebruik van het pad dat het opgeruimde zuidelijke spoor had achtergelaten. Aan afgezaagde stompen van takken van soms wel 15 cm dik was duidelijk te zien dat dit spoor er enige tijd geleden nog net zo bij moest hebben gelegen als het noordelijke spoor. Zou het tot in Enschede zo door gaan?