Terug naar de vorige pagina Verder naar de volgende pagina
Stuur een emailtje naar Bart Peters

Na 75 meter houdt het pad al weer op, maar met behulp van de hoogspanningsleiding is het niet moeilijk de spoorlijn verder te volgen; niet dat dit heel interessante ontdekkingen oplevert overigens. Eerst ligt er een voetbalveld op de spoorlijn, verderop een grasveld wat daarna overgaat in een braakliggend stukje land. Vervolgens verdwijnt de spoorlijn na een straat gekruist te hebben achter een stel huizen en duikt dan een nieuwbouwwijk in. Na een weiland te zijn overgestoken kruist de lijn de Boxbergerweg, en loopt vervolgens een golfterrein op. Van de lijn zelf is bij dit alles echter niets herkenbaars terug te vinden.

Voorbij het golfterrein is de spoorlijn opeens weer terug te vinden als een kaarsrecht zandpad van 2km lengte. Zo'n 50 meter voor het begin van dit pad, dus nog op het golfterrein, lag vroeger de halte De Hoek (208.10/479.13).

Het vele grind dat vermengd met zand in de berm is te vinden, is in feite het enige overblijfsel van de spoorlijn die hier vroeger lag. Er is verder langs het hele pad geen enkel stuk rail of restant van een kilometerpaal te ontdekken.

Na een klein half uurtje wandelen tussen de weilanden ben ik bijna bij het eindpunt van het pad. Duidelijk is te zien, dat het spoor nauwelijks hoger ligt dan de weilanden ernaast, iets wat ook voor de rest van de lijn geldt en niet echt helpt om de lijn in het landschap terug te kunnen vinden. Verder blijkt het lokale rundvee zeer geinteresseerd in spoorfreaks te zijn...

De betonnen paaltjes die hier en daar gebruikt zijn voor de afrastering, zien er ook wel oud genoeg uit om nog uit de OLDO-tijd te kunnen stammen.


Aan het einde van het pad staat een woning met de naam Eikelhof. Vroeger was er op deze plek ook een halte met die naam, maar het gebouw lijkt dan wel wat aan de grote kant voor een gewone halte aan een lokaalspoorlijn! Dat klopt ook, want in het begin was Eikelhof een station in plaats van een halte. Blijkbaar viel het aantal passagiers dusdanig tegen, dat het station later gedegradeerd werd.

Het station is in dezelfde stijl als station Wesepe gebouwd, wat bijvoorbeeld goed is te zien aan de raampartij op de eerste verdieping, en de rij afwijkend gekleurde stenen ter hoogte van de bovenkant van de voordeur. Deze kenmerken zijn bij station Wesepe ook terug te vinden.

Station Eikelhof wordt tegenwoordig gebruikt door een bedrijfs-adviesbureau, maar de buitenkant ademt nog helemaal de sfeer uit van de oude spoorlijn. Naast de voordeur hangt een uithangbord met de tekst "Station Eikelhof, Sep.1910 - Mei.1935", een afbeelding van een twee-assig stoomlocje, en een overzichtje van loctypen die op de spoorlijn dienst hebben gedaan. Het is duidelijk: hier is een liefhebber aan het werk geweest!

Bij de Eikelhof is ook nog een ouderwetse spoorboom te vinden. Of deze ook nog van de OLDO afkomstig is weet ik niet zeker, maar een soortgelijk type werd in ieder geval wel gebruikt in die tijd. Vroeger liep er een pad vanaf de voorzijde van station Eikelhof via een overweg naar het nabij gelegen klooster, wellicht is de slagboom van die overweg afkomstig.


De lijn verdwijnt vervolgens weer tussen de bossen en weilanden. Als je op een topografische kaart een liniaal legt langs wat punten waarvan bekend is dat de spoorlijn daar in ieder geval langs liep, valt van sommige paden, sloten en bosranden op dat ze precies op de verbindingslijn liggen. In de meeste gevallen is dat geen toeval, maar het betekent nog niet dat er iets interessants is te vinden.

Op de foto hiernaast is bijvoorbeeld een paadje te zien met de interessante coordinaten 209.74/481.63, waar de spoorlijn ook overheen liep. Hoewel hier nooit is gebouwd en er ook wel niet druk zal zijn gegraven, is van de spoorlijn niets te zien. De bovenbouw van de lijn zal dan ook niet echt heel zwaar zijn uitgevoerd, wat uit de foto's uit die tijd ook wel blijkt.


Geheel in tegenstelling met het merendeel van de lijn, blijkt station Wesepe nog altijd in prima staat te zijn; het is samen met Eikelhof het enige overgebleven station van de OLDO. Het is tegenwoordig in gebruik als woning (met riante oprijlaan), en is te vinden op 210.83/482.51. Aan de voorkant hangt een zwart uithangbord met de tekst 'Station Wesepe'.

Station Wesepe van de andere kant gezien, toen er nog treinen reden. Merkwaardig genoeg ligt het station een aardig eind van het centrum af, hoewel de lijn wel degelijk vlak langs het plaatsje liep. Waarschijnlijk lag het zwaartepunt van het dorpsleven toen meer aan deze kant van de weg naar Raalte.

De spoorzijde zoals die er tegenwoordig uitziet, er is niet eens zo heel veel veranderd in al die tijd. Het tegel-tableau met de naam van het station (Wesepe of Wezepe, de naam is op een gegeven moment veranderd) is nog steeds op de muur te zien, maar helaas hangt de markies er meestal net voor. Interessant is het schuurtje dat op de oude foto te zien is. Op precies dezelfde plek staat er ook nu nog zo'n bouwsel, maar of dat het origineel of een replica is...?

(met dank aan Ben Doedens voor de recente foto's van station Wesepe)


Na station Wesepe loopt de spoorlijn zoals gezegd vrij dicht langs de rand van het dorpje, en dan verder richting Raalte. Ten noorden van Wesepe staat in een weiland een opbergschuurtje, dat precies naast de voormalige spoorlijn staat en zo een mooi herkenningspunt vormt. Het grappige is dat het qua bouw en grootte bovendien wel een beetje doet denken aan bijvoorbeeld de halte Posthoorn; uiteraard is dit optrekje in werkelijkheid van veel recentere datum.


Omdat het land hier iets heuvelt, zijn er twee ingravingen gemaakt. De ene ligt helaas midden in een akker, de andere is vanaf de weg wel bereikbaar. Door de ingraving loopt tegenwoordig een waterleiding; deze zal wel gegraven of verbreed zijn na het opbreken van de lijn, want er is nu ter plekke nog maar weinig ruimte over voor een spoorlijn.

Terug naar de vorige pagina Verder naar de volgende pagina
Stuur een emailtje naar Bart Peters