Na Wolfersveen loopt de resterende 7 kilometer naar Ruurlo bijna geheel door een bos, slechts op een enkele plek afgewisseld met een stukje weiland. Vlak voorbij de halte vormt de spoorlijn de afscheiding tussen twee weilanden en is daar nog goed te zien, maar verderop wordt het snel minder als het lijn tussen de bomen verdwijnt.
Er is zelfs geen smal zandpad op de spoordijk aangelegd, zodat de natuur alle kans heeft gehad (en genomen) om de grond weer in bezit te nemen. Er groeien net zoveel bomen en struiken op de dijk als ernaast, en soms is de vorm van de spoordijk zelf ook al niet meer duidelijk terug te vinden. Toch heeft het wel wat. Verder naar het noorden is een klein gedeelte van de spoordijk verdwenen doordat hier een nieuw beekje is gegraven dat gedeeltelijk over het oude spoortraject loopt. Niet voor lang echter, want aangezien het geen kunstmatige beek mocht lijken, zijn er de nodige bochten in aangebracht.
Na een paar kilometer kom ik kort na elkaar twee bruggen (gecombineerd met een stuw) tegen, die over de Veengoot en Van Heeckerenbeek lopen. Ik had gehoopt hier nog iets van de oorspronkelijke spoorbrug te kunnen vinden, maar helaas... Wel wordt de ligging van de spoorlijn langzamerhand weer beter zichtbaar (aan de overkant van de beek enkele meters rechts van de zandweg, al is dit op deze foto niet te zien).
200 meter voorbij de bruggen is er een schuine kruising van de spoordijk en de zandweg, en daar is een duidelijke hobbel in de weg te zien. Bovendien begint hier een wandelpad dat de spoorbaan kruist, waarvoor men de dijk plaatselijk heeft afgegraven. Dit levert een aardige dwarsdoorsnede hiervan op.
Nog eens 200 meter verderop kruist de spoorlijn een open plek in het bos waar een boerderij met enkele weilanden ligt. Langs de zuidelijke bosrand loopt een beek, waar vroeger een spoorbrug van hooguit anderhalve meter overheen liep. De gemetselde landhoofden zijn nog goed te zien, waarbij de zuidkant flink met klimop is begroeid en de noordkant last heeft gehad van een koppige boom. De spoordijk is op de open plek zelf afgegraven en niet meer terug te vinden.
De spoorlijn loopt hierna zo'n 2 kilometer afwisselend door bos en weide waarbij er meestal een zandpad op of langs ligt, zodat de spoorbaan makkelijk terug is te vinden.
Uiteindelijk kom ik bij de N319 uit, waar nog een volledige wachterswoning staat. De meeste zijn afgebroken aangezien ze allesbehalve ruim van opzet waren, en de enige reden dat deze er nog wel staat is dan ook dat de woning *flink* is verbouwd. Zowel aan voor als achterkant van het oorspronkelijk smalle gebouw is een uitbouw gemaakt, zodat de smalle kopse kant die naar de straat is gericht, nu de voorkant lijkt te zijn geworden. In feite is het middelste raam op de begane grond het enige wat nog origineel is. Het spoor liep op de foto vroeger langs de linkerkant van het huis.
Op deze foto van de halte Gaanderen=Oosselt (ter vergelijking in spiegelbeeld weergegeven) is goed te zien hoe krap behuisd de overwegwachter en zijn gezin vroeger waren. En dat terwijl de gezinnen in die tijd juist groter waren dan tegenwoordig... Overigens is het halletje rechts op de foto er ook pas later aangebouwd, zelfs dat was niet in het oorspronkelijk ontwerp opgenomen.
Aan de overkant van de N319 ligt weer een zandpad op de spoorbaan, die een bocht naar rechts maakt om op de nog bestaande lijn Zutphen-Winterswijk aan te sluiten. Zover komt het niet, want halverwege de boog kruist de lijn de Baakse Beek. Er ligt geen brug meer, aan de overkant zie ik alleen wat bakstenen aan de waterkant liggen. Restjes landhoofd misschien, wie zal het zeggen. In ieder geval ligt aan de overkant een weiland, zodat ik voor het laatste stukje een omtrekkende beweging via Ruurlo maak.
Via een zandweggetje langs de spoorlijn (leuke fotopunten voor aan het eind van de middag overigens) kom ik bij het voormalige aansluitpunt van de lijn uit Doetinchem. Dat ik goed zit blijkt uit een stuk verweerde rail dat zomaar een paar meter naast de huidige lijn in de grond steekt. Op de voormalige verbindingsboog ligt aan deze kant een zandweggetje dat naar het weiland loopt dat ik eerder al vanaf de andere kant had gezien. Voor de volledigheid loop ik dit stukje ook nog even en besluit daarmee mijn spoortocht.
-Bart Peters, augustus 1999
Meer informatie over deze lijn:
- Lokaalspoorwegen in Twente en de Achterhoek
- Historie herleeft: Van GOLS naar MBS
- Op de Rails, januari 1990, pag.10 e.v.
- Op de Rails, februari 1990, pag.49 e.v.
- Op de Rails, december 1990, pag.397 e.v.