|
Stiens - Harlingen / Franeker |
Station Vrouwenparochie, in de betere dagen toen het spoor nog niet was opgebroken. Op de voorgrond is de losweg met het bijbehorende zijspoor te zien ( 24-08-1978, Roelof Hamoen )
Ruim een kilometer verder naderen we station Vrouwenparochie, tot juni 1923 in het spoorboekje nog vermeld als Lieve Vrouwe Parochie. Een beetje triest verhaal, want begin 2000 is het stationsgebouw geheel afgebrand, nog maar zo kort voor het 100-jarig bestaan. Op 2 juni maakte ik nog wat foto's van de uitgebrande ruïne en de onbeschadigd gebleven houten bergplaats, maar begin augustus waren beide gebouwen al geheel gesloopt. Uit de foto blijkt overigens nog wel duidelijk dat men bij de NFLS van degelijk bouwen hield: de muren zijn niet minder dan 35cm dik!
Op de plek van het station, qua ontwerp het spiegelbeeld van Vrouwbuurtstermolen, resteert nu nog slechts een kale vlakte tussen de bomen. Alleen een deel van de perronwand is overgebleven, terwijl ook de plek van de oude losweg nog makkelijk herkenbaar is.
Opvallend is overigens dat de oorspronkelijke toegangsweg naar het station geheel verdwenen is; het gebouw was alleen nog bereikbaar via de weg die op de oude spoorbaan is aangelegd. Ten westen van het station kruiste de spoorlijn de Attesweg om verder richting het westen te lopen, maar hier geldt hetzelfde verhaal als bij Stiens: op de kaart van 1985 nog prima te zien, nu volledig verdwenen. Een eindje ten noorden van de voormalige overweg steekt nog een stuk spoorstaaf uit de grond en worden oude spoorbielzen verkocht, en daar moet ik het hier verder dan maar mee doen.
Pas bijna anderhalve kilometer verderop kan ik de draad weer oppakken. Op de plek waar het spoor de Langhuisterweg kruiste, is namelijk duidelijk de bekende hobbel in het wegdek te zien. Bovendien begint hier een schelpenpaadje met de naam "Pothûssyreed", dat helemaal tot aan de rand van St.Anna Parochie nauwkeurig de loop van de oude spoorlijn volgt. Net voorbij de overweg in de Langhuisterweg lag de gelijknamige NFLS-halte, waar wel nooit meer dan een handjevol reizigers van gebruik zullen hebben gemaakt. Met ingang van de zomerdienst van 1931 werd deze tussen akkers en weilanden gelegen halte gesloten voor reizigers, maar pas in 1957 ook voor goederen.
Op de plek van het perron staan nu een aantal struiken en een hok voor de schapen in de aangrenzende wei. De kleur groen van dat schapehok doet me trouwens een beetje denken aan die van de bergplaats van Vrouwenparochie; een gerecyclede NFLS-abri misschien?
Reizigers op het perron van St.Anna Parochie (ansichtkaart)
Het schelpenpad loopt tot aan een nieuwbouwwijk van St.Anna Parochie, die weer bovenop het oude tracé is aangelegd (wanneer leert men dat toch eens af). Het eerste stuk liep het spoor waar nu het trottoir aan de rechterkant van de Steven Huygenstraat ligt, maar verderop buigt het in iets noordelijker richting af.
De bewoners van nummer 13 blijken goed op de hoogte te zijn van de geschiedenis van de NFLS, op de voorgevel prijkt namelijk een bordje met de naam " 't Spoorhús ". Maar feitelijk is het enige echte 'spoorhuis' van St.Anna Parochie natuurlijk toch het oude stationsgebouw, dat even verderop in de Huygensstraat staat.
De straatzijde van station St.Anna Parochie
Het station is duidelijk groter dan dat in Vrouwenparochie, maar toch nog net een slag kleiner dan Stiens. Treinkaartjes of spoorboekjes kan men er niet meer kopen, maar als iemand baat heeft bij een Shiatsu-massage, aroma-therapie of aura-lezing, dan kan hij wellicht nog een bezoekje wagen. Bij het station staan nog een aantal groene houten bouwsels waarvan eentje wel wat op een oud retiradegebouwtje lijkt, maar door de weelderige plantengroei is dit niet met zekerheid te zeggen.